Piekło i niebo

I przyszła pora na zakończenie przygody z Ameryką i Secesją pióra Johna Jakesa... Moim zdaniem w najlepszym wydaniu, ponieważ to właśnie ten tom przypadł mi do gustu najbardziej. Może dlatego, że spina klamrą losy praktycznie wszystkich bohaterów, których pokochaliśmy albo znienawidziliśmy na przestrzeni tych prawie trzech tysięcy stron, może dlatego, że dostałam to co lubię czyli niejednoznaczność postaci, która w tym tomie jest najlepiej widoczna.
Patrząc na całą trylogię - książki świetne, historia zapakowana w losy dwóch rodzin, nierozerwalnie wpleciona w życie, które jest trochę zwyczajne, ale też zupełnie niezwyczajne ze względu na epokowe wydarzenia zmieniające świat.
Dwa wnioski: 1. Zdecydowanie lepiej nie żyć w ciekawych czasach.
2. Człowiek w swoich dziejach jest najgorszą bestią, jaka chodzi po Ziemi, jesteśmy gatunkiem żądnym władzy i krwi. I niestety nie uczymy się na błędach historii.
Warto przeczytać, ale trzeba mieć sporo czasu wolnego, żeby przejść przez te powieści i żeby nie utknąć w ogromnej objętości.
Polecam

I przyszła pora na zakończenie przygody z Ameryką i Secesją pióra Johna Jakesa... Moim zdaniem w najlepszym wydaniu, ponieważ to właśnie ten tom przypadł mi do gustu najbardziej. Może dlatego, że spina klamrą losy praktycznie wszystkich bohaterów, których pokochaliśmy albo znienawidziliśmy na przestrzeni tych prawie trzech tysięcy stron, może dlatego, że dostałam to co...

Świetna, epicka saga o przyjaźni dwóch rodzin, pochodzących z innych kultur i tradycji. O przyjaźni przez duże "P". Dzieje ich losów zostały przedstawione na tle najważniejszych wydarzeń historycznych, XIX w. Ameryki.

Świetna, epicka saga o przyjaźni dwóch rodzin, pochodzących z innych kultur i tradycji. O przyjaźni przez duże "P". Dzieje ich losów zostały przedstawione na tle najważniejszych wydarzeń historycznych, XIX w. Ameryki.

"Dwaj chłopcy spotkali się przed kamiennymi barakami. Niższy, o mniej wyrazistych rysach, przypłynął rano parowcem, drugi zjawił się dopiero
po południu. Wyższy, rok starszy, skończył już osiemnaście lat. Na prawym policzku miał
małą bliznę. Ta blizna, długie ciemne włosy i wyraziste rysy twarzy nadawały mu wygląd Indianina. Nikt nigdy go nie zaczepiał.
Odezwał się pierwszy.

- Gus Main z Teksasu.

Chłopiec z wydatnym podbródkiem, ale delikatnymi rysami, nieśmiało wyciągnął rękę.

- G.W. Hazard z Los Angeles."

"Dwaj chłopcy spotkali się przed kamiennymi barakami. Niższy, o mniej wyrazistych rysach, przypłynął rano parowcem, drugi zjawił się dopiero
po południu. Wyższy, rok starszy, skończył już osiemnaście lat. Na prawym policzku miał
małą bliznę. Ta blizna, długie ciemne włosy i wyraziste rysy twarzy nadawały mu wygląd Indianina. Nikt nigdy go nie zaczepiał.
Odezwał się...

Trylogia, która zostanie na długo w pamięci.
Ostatni tom... Wszystko byłoby świetnie, gdyby autor nie skupił się aż nadto na jednej postaci, która z czasem zrobiła się nieco irytująca. Zabrało to miejsce innym, niektórzy bohaterowie zostali opisani w skrócie, a szkoda. Tyle z minusów.
Plusów jest za to cała masa, nie zabrakło zaskoczenia, wzruszeń, współczucia... Autorowi udało się opisać trudy Ameryki i Amerykanów, które musieli dźwigać po wojnie. Bardzo podobało mi się też zakończenie, historia zatoczyła koło...
Szkoda, że to już koniec.

Polecam!! Całość!

Trylogia, która zostanie na długo w pamięci.
Ostatni tom... Wszystko byłoby świetnie, gdyby autor nie skupił się aż nadto na jednej postaci, która z czasem zrobiła się nieco irytująca. Zabrało to miejsce innym, niektórzy bohaterowie zostali opisani w skrócie, a szkoda. Tyle z minusów.
Plusów jest za to cała masa, nie zabrakło zaskoczenia, wzruszeń, współczucia... Autorowi...

Piekna i wzruszajaca saga.

Piekna i wzruszajaca saga.

Trylogia,w której jestem zakochana . Dwa pierwsze tomy "Północ i Południe" oraz "Miłość i wojna" czytałam pół roku temu i miałam obawę czy nadal będę pamiętać niektórych bohaterów. Owszem pamiętałam imiona ,ale powiązania kto jest kim dla kogo mi pouciekały. Na szczęście jednak autor bardzo umiejętnie odświeżał mi pamięć co sprawiało,że wszystkie puzzle wskakiwały na swoje miejsce tworząc spójny obraz. I jak przez poprzednie części płynęłam ,tak tu było tak samo. Ponad 760 stron minęło,że nawet nie wiem kiedy. A dodam jeszcze,że książka jest większym formatem.
Kończy się czteroletnia wojna secesyjna wygrana przez Północ. Południe pogrąża się w chaosie i biedzie.Oliwy do ognia dolewa fakt,że niewolnicy zostają wyzwoleni i mają nabyć takie same prawa równościowe co biały człowiek .Nie każdemu się to podoba. Formuje się Kuklux Klan,który stawia sobie za cel "oczyszczenia" społeczeństwa z czarnych obywateli. Dodatkowo w powietrzu wisi konflikt z Indianami,którzy nie chcą dać się zepchnąć do rezerwatów. Na tą wojnę zaciągają się też byli wyzwoleńcy co nie spotyka się z aprobatą. Charles jako były rebeliant nie jest mile widziany w wojsku. Do czego się posunie by się do niego dostać? I dlaczego nienawidzi Indianów a jego jedynym celem jest krwawa zemsta na nich?
Oczywiście prócz zniszczonego przez wojnę Charlsa spotykamy tu też resztę bohaterów,w tym śmiertelnego wroga rodziny Mainów i Hazardów, który w wyniku choroby psychicznej zostaje wyrzucony ze szpitala. Od tej pory "amerykański Bonaparte" musi radzić sobie sam a siły i determinacji mu nie brakuje. Wie, że nikt ani nic go nie powstrzyma przed realizacją jego planów ...

John Jakes stworzył rewelacyjną powieść z fikcyjnymi bohaterami (których się kocha albo nienawidzi )i prawdziwą historią w tle . Seria ta jak najbardziej zasługuje na miano klasyka i polecam ją każdemu co ceni sobie piękno literatury .

Trylogia,w której jestem zakochana . Dwa pierwsze tomy "Północ i Południe" oraz "Miłość i wojna" czytałam pół roku temu i miałam obawę czy nadal będę pamiętać niektórych bohaterów. Owszem pamiętałam imiona ,ale powiązania kto jest kim dla kogo mi pouciekały. Na szczęście jednak autor bardzo umiejętnie odświeżał mi pamięć co sprawiało,że wszystkie puzzle wskakiwały na swoje...

Zdecydowanie mój ulubiony tom trylogii "Północ i południe" pana Johna Jakesa. Wyjątkowy pod każdym możliwym względem. Poruszający i trzymający w napięciu do absolutnie ostatnich stron. Zdumiewająco i realistycznie opisujący trudny okres rekonstrukcji po zniszczeniach, spustoszeniu kraju przez czteroletnią krwawą wojnę secesyjną. Ukazujący w bardzo wiarygodny sposób problem czarnoskórych, dopiero co wyzwolonych niewolników, wchodzących w godne, równe i sprawiedliwe, życie z dużym opóźnieniem, gubiących się w nowym porządku, pełnych obaw, lęku, ale też nadziei i wiary.
Emocje ówczesnych Amerykanów, zarówno z północy, jak i południe, uważam za oddane absolutnie fenomenalnie.

Czytając dzieło Jakesa, jesteśmy w stanie lepiej zrozumieć panujące wówczas nastroje w Stanach Zjednoczonych, nieustanne potyczki między republikańską a demokratyczną stroną władzy, między "czarnymi" a "lepszymi" białymi obywatelami, których brutalna wojna niczego nie nauczyła. Rozważania bohaterów na temat bezsensowności walk, panującego systemu, wcielonych w życie tylko z pozoru poprawnych "rozwiązań"...

Warto nie zapominać również o świetnie zobrazowanym wątku indiańskim, wojownikach, ich zwyczajach, plemiennych osadach rdzennych Amerykanów. Przemierzanie Wielkich Równin, terenów wcześniej niezbadanych, pozwala całkowicie "zatopić" się w poruszającej fabule. Sama byłam zdziwiona, że wątek o Indianach tak bardzo mnie zaintrygował, do tego stopnia, że byłabym zdolna przeczytać osobną powieść o ich losach.

Cała trylogia umożliwia czytelnikowi lepsze zrozumienie wojny, jej istoty, a nawet braku, koszmaru bratobójczych walk, purpurowego, krwawego okresu w dziejach Stanów, obfitującego w inspirujące, postępowe, ale też straszne, przerażające w swojej zaciętości, agresji i nieustępliwości, prawdziwe postacie.

Na szczególną uwagę zasługuje też bohater, którego z początku czytelnik może nie doceniać (w tomie I i II),w tomie III natomiast poddaje się on całkowitej przemianie, już w tomie II jest to widoczne, ale ostatnia część daje temu wyraz najbardziej. Z nieposłusznego, nieokrzesanego chłystka, małego dzikiego "zwierzaczka", z pozoru z niezbyt świetlanymi widokami na przyszłość, Charles Main przemiana się w mężczyznę godnego naśladownictwa, absolutny wzór wojownika, i to nie tylko na polu bitewnym, człowieka z zasadami, o żelaznych nerwach, ale też wielkim sercu, głębokich uczuciach, honorowego, prawdziwego żołnierza. Jako miłośniczka postaci przeżywających książkowe transformacje stawiam Charliego Maina/ Bizona obok ukochanego Andrzeja Bołkońskiego z "Wojny i pokoju" L. Tołstoja oraz równie wyjątkowego Edmunda Dantesa z "Hrabiego Monte Christo" A. Dumasa.
Na uwagę zasługuje także postać kobieca, a mianowicie Madeline Main. Mimo ciągłych przeciwności losu, wrogości środowiska, trudności wyczerpujących czasów, w których przyszło jej żyć, nie poddaje się ani na chwilę. Walczy z głową podniesioną wysoko do góry, daje świadectwo swojej wielkiej dojrzałości, odwadze, wytrwałości godnej podziwu.

Pozostaje mi nic więcej jak podziękować (już niestety świętej pamięci) panu Johnowi. Stworzył on dzieło absolutnie monumentalne. Losy bohaterów dwóch jedynych w swoim rodzaju rodzin Mainów i Hazardów na długo pozostaną w mojej pamięci.

Zdecydowanie mój ulubiony tom trylogii "Północ i południe" pana Johna Jakesa. Wyjątkowy pod każdym możliwym względem. Poruszający i trzymający w napięciu do absolutnie ostatnich stron. Zdumiewająco i realistycznie opisujący trudny okres rekonstrukcji po zniszczeniach, spustoszeniu kraju przez czteroletnią krwawą wojnę secesyjną. Ukazujący w bardzo wiarygodny sposób problem...

Pan Jakes mnie tą książką absolutnie zniszczył. Nie mogłam już czytać o tej brutalności. Co nie zmienia faktu, że bardzo się zżyłam z bohaterami, a mimo prostej formy to naprawdę wielkie dzieło, wielowątkowe i wielowarstwowe, pokazujące konflikty ze wszystkich stron i niestarające się nam narzucić jednego konkretnego sposobu myślenia. No i z nutką sentymentu na końcu... Szkoda, że to już koniec przygody z Mainami i Hazardami...

Pan Jakes mnie tą książką absolutnie zniszczył. Nie mogłam już czytać o tej brutalności. Co nie zmienia faktu, że bardzo się zżyłam z bohaterami, a mimo prostej formy to naprawdę wielkie dzieło, wielowątkowe i wielowarstwowe, pokazujące konflikty ze wszystkich stron i niestarające się nam narzucić jednego konkretnego sposobu myślenia. No i z nutką sentymentu na końcu......

[...]
każdego dnia naszego życia żyjemy w głupim nieszczęściu i niezdarnym melodramacie, chciwości, zachłanności, niepotrzebnym cierpieniu. Zapominamy o tym, maskujemy to, próbujemy to uporządkować naszą sztuką i filozofią, odrętwiamy się na to rozrywką lub piciem, jak biedny Stanley. Staramy się to wyjaśnić i zrekompensować za pomocą naszych religii. Ale zawsze tam jest, bardzo blisko, jak biedna, zdeformowana bestia, która kryje się za najcieńszą zasłoną. Co jakiś czas kurtyna zostaje opuszczona i jesteśmy zmuszeni patrzeć.
Wiesz to. Poszedłeś na wojnę
[...]
opinia publiczna była zmęczona polityką dzielącą, zmęczona radykalnymi programami społecznymi.

𝗘𝗣𝗜𝗖𝗞𝗜𝗘 𝗭𝗔𝗞𝗢Ń𝗖𝗭𝗘𝗡𝗜𝗘 𝗧𝗥𝗬𝗟𝗢𝗚𝗜𝗜 :𝗣𝗢́Ł𝗡𝗢𝗖 𝗜 𝗣𝗢Ł𝗨𝗗𝗡𝗜𝗘"
𝗝𝗼𝗵𝗻 𝗝𝗮𝗸𝗲𝘀 po mistrzowsku łączy konflikty bohaterów z wydarzeniami historycznymi, tworząc wciągającą opowieść.
Ostatni tom trylogii był najbardziej ponury z tej trójki.
John Jakes jest znakomitym pisarzem i jestem "usytasa" (czytaj usatysfakcjonowana),że w końcu miałam okazję przeczytać tę epicką, nie tylko ze względu na objętość, wszak cały cykl obejmuje 24-letni okres historyczny od lata 1842 do lata 1866. I to wszystko musiało się gdzieś pomieścić. Ale przede wszystkim za treść trylogii.
Podsumowując, bardzo podobał mi się czas spędzony w "Ameryce Jakesa"… To było niezwykle pouczające.😉👍
𝗦𝗭𝗖𝗭𝗘𝗥𝗭𝗘 𝗣𝗢𝗟𝗘𝗖𝗔𝗠 !


[...]
“𝗟𝗼𝘀𝗶𝗻𝗴 𝗶𝗻𝗻𝗼𝗰𝗲𝗻𝗰𝗲. 𝗥𝗲𝗺𝗲𝗺𝗯𝗲𝗿𝗶𝗻𝗴 𝗛𝗲𝗮𝘃𝗲𝗻. 𝗧𝗵𝗮𝘁 𝘄𝗮𝘀 𝘁𝗵𝗲 𝗲𝘀𝘀𝗲𝗻𝗰𝗲 𝗼𝗳 𝗛𝗲𝗹𝗹”.

[...]
każdego dnia naszego życia żyjemy w głupim nieszczęściu i niezdarnym melodramacie, chciwości, zachłanności, niepotrzebnym cierpieniu. Zapominamy o tym, maskujemy to, próbujemy to uporządkować naszą sztuką i filozofią, odrętwiamy się na to rozrywką lub piciem, jak biedny Stanley. Staramy się to wyjaśnić i zrekompensować za pomocą naszych religii. Ale zawsze tam jest,...

Trylogia przeczytana z ogromną przyjemnością. Czytając każdą część miałam wrażenie że choć czasy się zmieniają, to my, ludzie, jesteśmy tacy sami. Te same dążenia wielkich, mechanizmy prowadzące do wojny, która większości przysparza cierpienia, bólu a tym nielicznym, u władzy, jest na rękę i zwiększa ich majątek w drastyczny wręcz sposób. Ale to takie moje refleksje. Ogólnie Trylogia warta przeczytania i polecenia. Podobał mi się bardzo szczegółowy zarys historyczny, bohaterowie. Muszę jednak przyznać, iż moim skromnym zdaniem ta ostatnia część wypadła najsłabiej. Zabrakło mi w niej Orry’ego i Georga. Ze swej strony polecam.

Trylogia przeczytana z ogromną przyjemnością. Czytając każdą część miałam wrażenie że choć czasy się zmieniają, to my, ludzie, jesteśmy tacy sami. Te same dążenia wielkich, mechanizmy prowadzące do wojny, która większości przysparza cierpienia, bólu a tym nielicznym, u władzy, jest na rękę i zwiększa ich majątek w drastyczny wręcz sposób. Ale to takie moje refleksje....